Το… πουλάκι του φωτογράφου & το σκυλάκι το λουλού (Ιστορίες & φωτογραφίες του Στέφου)

Ο αείμνηστος Δήμαρχος Κρανιδίου Μιχάλης Χάσπαρης είχε νοικιάσει ένα σπίτι, όπου είχε εγκαταστήσει πολλές υπηρεσίες.

Η ιστορία πριν πενήντα χρόνια, όπου είχα νοικιάσει για φωτογραφείο στο διπλανό σπίτι του Μώρου. Πάνω από το μαγαζί μου ήταν το Δασονομείο και δίπλα το Αγρονομείο και ο Γεωπόνος ο Ζαλμάς. Κάτω από το κτίριο ήταν μια τουαλέτα πρωτόγονη, με ένα άνοιγμα τετράγωνο 0,50Χ0,50, χωρίς λεκάνη, φόβος και τρόμος μη γλιστρήσει κανείς και πέσει μέσα… Το δε βράδυ ήταν χωρίς φως – τότε η ηλεκτρική του Λαδά έκλεινε μετά τις 12.00.

Η Αγροφυλακή το 1966

Όπου, ένα βράδυ με έπιασε κόψιμο και πήγα στην τουαλέτα, μετά… φόβου, ήταν 3.00 μετά τα μεσάνυχτα. Μόλις, όμως, έκατσα ακούω από κάτω γαυγίσματα και τρόμαξα τόσο γιατί τότε λέγανε πως βγαίναν φαντάσματα. Τρέχω και πάω φέρνω ένα φακό να δω τι ήταν αυτό που γαύγιζε και από τι κινδύνεψε το… πουλάκι του φωτογράφου, που λένε. Μόλις ρίχνω το φως τι βλέπω, ένα σκυλί τύπου λουλού, άσπρο, που από τις ακαθαρσίες είχε γίνει μαύρο!

Το βράδυ όλο σκεφτόμουν με τι τρόπο θα το βγάλω το έρημο πριν ξεψυχήσει. Έφερα, λοιπόν, στο νου μου τα καουμπόικα έργα που είχα δει και ετοίμασα μια θηλιά. Αφού φώτισε πάω, ρίχνω τη θηλιά και το ανεβάζω επάνω. Μόλις βγήκε, από τη χαρά του τινάχτηκε δυο τρεις φορές για να του φύγουν οι ακαθαρσίες και μου κάνει τις καινούργιες πιτζάμες μαύρες από τα κακά. Στη συνέχεια, αφού ξαλάφρωσε λιγάκι άρχισε να περπατάει και πού έκανε, παρακαλώ, την πρώτη στάση; Στο παπουτσάδικο του Ιάκωβου, του Μικρασιάτη. Εκείνη την ώρα μόλις είχε μπει μια γριά από το Ράντο και προβάριζε ένα ζευγάρι κουντούρια. Πάει το σκυλί δίπλα της και ξανατινάζεται και της πήρε τα «με γεια» για το Νο 39, που φόραγε. Εγώ είχα ξεραθεί από τα γέλια. Μετά φεύγει από ‘κει και πάει στο φούρνο του Π. Φράγκου, που ήταν τότε απέναντι από το ζαχαροπλαστείο και μόλις είχε ξεφουρνίσει τις φρατζόλες. Πάει μέσα, εγώ απ’ έξω, να λιγώνομαι στα γέλια, δέκα ψωμιά τα πέταξε ο άνθρωπος…

Η τουαλέτα, όμως, αυτή είχε κι άλλη ιστορία. Τότε, τον Δασονόμο τον είχαν κάνει πρόεδρο της επιτροπής να μοιράσει κάτι παπούτσια, που έστελνε η Ούντρα, από την Αμερική. Αυτός, όμως, μοίρασε λίγα και τα υπόλοιπα ήθελε να τα εκμεταλλευτεί για πάρτη του και τα έκρυψε. Άξαφνα, όμως, του ήλθε μετάθεση και για να μην τα βρει ο νέος Δασονόμος και φανεί η κλεψιά, τα έριξε όλα στην τουαλέτα. Τότε κατάφερα και έβγαλα ένα τσουβάλι με παπούτσια και όταν πήγαινα στα χωριά άφηνα χάμω, αδέσποτα, ζευγάρια και όποιος είχε ανάγκη τα έπαιρνε.

 Το σπίτι αυτό, που ήταν της γυναίκας του Χάσπαρη, της κυρά Τασώς, το άφησε στον Λάμπρο Φωστίνη, που τον είχε βαφτίσει.

Στέφος Αλεξανδρίδης

…………………………

Φωτογραφία άρθρου: Η γειτονιά του Μώρου (29-6-62)

………………………………..

Δημοσιεύθηκε στον έντυπο ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ  στις 12/11/2008 και περιέχεται στο βιβλίο “Έρδι Στέφουα” (εξαντλημένο).  Οι ιστορίες του Στέφου θα δημοσιεύονται – μέχρι… εξαντλήσεως – κάθε εβδομάδα από εδώ. 

Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin
Share on pinterest
Share on skype
Share on whatsapp
Share on email
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ