Ο φωτογράφος πριν πενήντα – εξήντα χρόνια ήταν απολύτως απαραίτητος. Τότε δεν υπήρχαν φωτογραφικές μηχανές ενώ τώρα και η «κουτσή Μαρία» έχει μηχανή και δεν έχει ανάγκη το… πουλάκι του φωτογράφου. Τότε είχε ξενιτευτεί κόσμος και κοσμάκης, η επικοινωνία γινόταν με γράμματα,
Η 3η διαδικτυακή εκδήλωση του Ομογενειακού Συλλόγου “Hephaestus Wien–Österreichisch/Griechischer Integrationsverein, επί τη ευκαιρία της επετείου των 200 Χρόνων της Εθνικής Παλιγγενεσίας, πραγματοποιήθηκε στις 11-4-21. Χαιρετισμό απηύθυνε o κ. Georg Gstrein, πρόεδρος του Συλλόγου “Hephaestus Wien–Österreichisch/Griechischer Integrationsverein”. Την εκδήλωση προλόγισe: ο κ.
Ο ξάδερφός μου ο Ανδρέας, προ αμνημονεύτων χρόνων, αρραβωνιάστηκε στο Κρανίδι (και στη συνέχεια παντρεύτηκε, φυσικά). Έρωτας νεανικός και πόθος ανεξέλεγκτος τον κατέτρωγαν, όμως τα ήθη της εποχής ήσαν αυστηρά και η όποια παρέκκλιση, από τα κοινωνικώς αποδεκτά, απορριπτέα και καταδικαστέα. Έλα, όμως, που ο Ανδρέας ήταν ξερό Δαλαμαναριώτικο κεφάλι, αγύριστο. Ήθελε την
Σπηλιά του Μπεκίρη βρίσκεται στη δυτική πλευρά των Σπετσών, σε απόσταση αναπνοής από την παραλία των Αγίων Αναργύρων, και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα του νησιού. Σύμφωνα με το θρύλο, όποιος πιει νερό από την πηγή που βρίσκεται σε αυτή, ο έρωτάς του θα κρατήσει για πάντα. Όπως και αυτός της Καρέζη με τον Μπάρκουλη […]
Ποιός δεν θυμάται, από τους (πολύ) μεγαλύτερους στο Κρανίδι, τον μάστρο – Σπύρο Δεκαβάλα; Μάστορας καλός, επισκεύαζε όπλα, ραπτομηχανές, ρολόγια και ό,τι άλλο του έπεφτε στα χέρια του. Ήταν όμως και άνθρωπος θυμόσοφος και πλακατζής. Να, λοιπόν, μια από τις όμορφες ιστορίες του Η ποδιά Ο μάστρο – Σπύρος κυκλοφορούσε πάντα έχοντας δεμένη στη μέση […]
Στις 3 Απριλίου του 1821 ο Γεώργιος Πάνου και ο Παναγιώτης Μπότασης υψώνουν τη σημαία της επανάστασης στην καγκελαρία (διοικητήριο) των Σπετσών. Αμέσως μετά, μία μοίρα του πανίσχυρου στόλου του νησιού, με επικεφαλής τη Λασκαρίνα Μπούμπουλη (Μπουμπουλίνα) και τον Μανόλη Ορλόφ, απέπλευσε για το Ναύπλιο, προκειμένου να ενισχύσει τους
Το 1981 θελήσαμε να επισκεφθούμε την Κρήτη και αναθέσαμε την εκδρομή σε ένα νεοσύστατο τουριστικό γραφείο στην Ερμιόνη. Δώσαμε προκαταβολή και περιμέναμε την ημέρα της αναχώρησης. Στην Κρήτη θα ταξιδεύαμε μέσω Γυθείου – Κυθήρων, με αναχώρηση στις 12 τα μεσάνυχτα, με ένα πλοίο κατασκευής του… 1925, το ΙΟΝΙΟΝ. Έτσι, λοιπόν, στις 3:00 το μεσημέρι ξεκινήσαμε. […]
Τα χρόνια μετά τον πόλεμο η καλύτερη δουλειά ήταν φωτογράφος. Εγώ πρώτα ήμουνα τσαγκάρης, ο παππούς μου και ο πατέρας μου φωτογράφοι και ως συνήθως τα παιδιά δεν θέλουν να κάνουν τη δουλειά που έχει ο πατέρας. Και μού ‘λεγε ο πατέρας μου «βρε, δοκίμασε μια φορά και θα δεις ότι πιο πολλά θα βγάλεις […]
Ο Βασίλης Λ. είχε ένα δενδροπερίβολο με πορτοκαλιές, στον Κάμπο του Κρανιδίου. Είχε και έναν σκύλο, να το φυλάει. Αυτό το σκυλί ποτέ δεν αποφάσισε τι όνομα να του δώσει και από μικρό, πάνω στον προβληματισμό του, τού φώναζε: «Τ’ όνομά σου», έτσι που του έμεινε αυτό για όνομα. Φώναζε «Τ’ όνομά σου» και ο […]
Η πορφύρα, γνωστή από αρχαιοτάτων χρόνων σαν βασιλική βαφή, ήταν η ωραιότερη και ακριβότερη βαφή της αρχαιότητας. Επί αιώνες ο όρος πορφύρα προκαλούσε σύγχυση, διότι χρησιμοποιήθηκε τόσο για τα κοχύλια, από τα οποία παραλαμβάνεται η βαφή, όσο και για την ίδια τη βαφή, που ο Αριστοτέλης την είχε ονομάσει «άνθος», καθώς και για τα βαμμένα ενδύματα με […]