Το σπήλαιο Φράγχθι βρίσκεται στο νοτιοανατολικό άκρο της Αργολίδας, απέναντι από το φημισμένο ψαροχώρι της Κοιλάδας Ερμιονίδας. Πιθανόν πρωτοκατοικήθηκε από τον άνθρωπο του Νεάντερταλ, κατά την Μουστιαία περίοδο 40.000 χρόνια π.Χ., αλλά σίγουρα από τον Homo sapiens την περίοδο μετά από το

Στις 13 Μαΐου του 1924 πέθανε στο πατρικό του σπίτι, στη γενέτειρά του, σε ηλικία 61 ετών, ο Κρανιδιώτης, μεγάλος πολιτικός, Εμμανουήλ Ρέπουλης που γεννήθηκε το 1863 στο Κρανίδι. Ήταν το τέταρτο από τα επτά παιδιά του Παντελή Ρέπουλη και της Παρασκευής Λάμπρου, από την Κοιλάδα. Μετά τα πρώτα του γράμματα στο Κρανίδι, τελείωσε το […]

Όπως όλες οι περιοχές της χώρας μας, έτσι και το Κρανίδι πλήρωσε το τίμημα στο βωμό της αναζήτησης μιας καλύτερης ζωής στα μακρινά τα ξένα.  Πολλοί είναι αυτοί που έφυγαν, κάποιοι χάθηκαν στην ξενιτιά, κάποιοι γύρισαν και κάποιοι, έχοντας φτιάξει τη ζωή τους εκεί, σε κάθε ευκαιρία επισκέπτονταν τον τόπο τους, να δουν από κοντά […]

Η κυρά Βιτόριζα ζούσε – κατά τον μύθο – πριν πάρα πολλά χρόνια στην Ερμιόνη. Κατοικούσε σε μία σπηλιά στο Μπίστι και μια εκδοχή του μύθου έλεγε πως πρόσμενε τον άντρα της και τον γιο της που είχαν πνιγεί. Πολλοί δε έλεγαν ότι ήταν αερικό. Πάνω σ’ αυτή την παράδοση, που του την είχε διηγηθεί […]

Σαν σήμερα στις 11 Απριλίου 1821 οκτώ σπετσιώτικα πλοία αιχμαλώτισαν τρία τουρκικά στη Μήλο. Ήταν η πρώτη ναυτική επιτυχία των επαναστατημένων Ελλήνων. Οι Σπετσιώτες ήταν η πρώτοι νησιώτες που συμμετείχαν στον εθνικό ξεσηκωμό. Στις 3 Απριλίου του 1821 ο Γεώργιος Πάνου και ο Παναγιώτης Μπότασης υψώνουν τη σημαία της επανάστασης στην καγκελαρία (διοικητήριο) των Σπετσών.

Ο Γρηγόριος Κ. Πέρβελης ήταν από τους πρωτεργάτες του απελευθερωτικού αγώνα του 1821. Όπως αναφέρει ο Σπύρος Δ. Λουκάτος ο Γρηγόριος Πέρβελης ή Πέρβαλης καταγόταν από τις Σέρρες. «Πρωταρχικά πήρε μέρος στην επανάσταση στη Βλαχία υπό τον Νικόλαο Υψηλάντη, μετά δε την αποτυχία της κατέβηκε στην Ελλάδα και συνέχισε τους αγώνες του.» Υπέγραψε «εις έλλειψιν […]

ΤΟ ΟΜΟΡΦΟ βιβλιαράκι από τις εκδόσεις Εστία, που τιτλοφορείται «Τα Υλικά του Χρόνου», αποτελεί αυτοβιογραφική αφήγηση αναμνήσεων και εμπειριών της παιδικής-εφηβικής ηλικίας της συγγραφέως του Μαργαρίτας Μαντά. Μου φαίνεται ότι πρόκειται για ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον, ευχάριστο, νοσταλγικό, αλλά και στις περιγραφές παιγνιώδες ανάγνωσμα. Η αφήγηση ξεκινά με τις θύμησες και

Οπόχει κόρην ακριβή, Του Μάρτη ήλιος μην τη δει’ Εσείς φορέσατε το Μάρτη σας; Πρώτος μήνας της Άνοιξης, πρώτος του χρόνου για τους Ρωμαίους που έδωσαν το όνομά του προς τιμήν του θεού του πολέμου Άρη, Mars στα Λατινικά, γιατί τότε ξεκινούσαν τις πολεμικές τους εκστρατείες. ‘Από Μάρτη καλοκαίρι κι από Αύγουστο χειμώνα’ λέει ο […]

Το σχολείο Θηλέων στα τέλη του 19ου αιώνα και τα πρώτα χρόνια της νέας 10ετίας του 20ου αιώνα στεγαζόταν, καθώς φαίνεται, σε δημοτικό κτήριο που βρισκόταν στην ίδια θέση όπου στη συνέχεια οικοδομήθηκε το Σχολείο του Συγγρού για να στεγαστεί εκεί, από το έτος 1904, το Δημοτικό Σχολείο Θηλέων Ερμιόνης. Η απόφαση της κατασκευής του πάρθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου […]