Ο Κινηματογράφος από τις Σπέτσες στο Κρανίδι & την Ερμιόνη (Ιστορίες & Φωτογραφίες του Στέφου)

Οι νεότεροι δεν ξέρουν ότι ο κινηματογράφος στο Κρανίδι ήλθε το 1935.

Τότε, ο πατέρας μου, Αλέξανδρος Αλεξανδρίδης, ήλθε από τις Σπέτσες ως φωτογράφος και έφερε μαζί του και μια κινηματογραφική μηχανή, βουβή, και την εγκατέστησε στο ζαχαροπλαστείο του Βαγγελάκη, με 5 δραχμές εισιτήριο και 3 δραχμές για τα παιδιά.

Η δουλειά πήγαινε καλά. Ο πόλεμος του ’40 το σταμάτησε. Το 1952, ήμουν στις Σπέτσες, όπου είχα ομιλούντα κινηματογράφο. Μια μέρα λαμβάνω γράμμα από τον αείμνηστο δήμαρχο Κρανιδίου Μιχαήλ Χάσπαρη, που μου έγραφε «έλα στο Κρανίδι, Στέφο, να βάλεις κινηματογράφο και θα σε βοηθήσω». Τότε εγώ δεν έχασα την ευκαιρία, άφησα τον εκεί κινηματογράφο στα αδέλφια μου και ήλθα στο Κρανίδι, όπου γνωρίστηκα με τον αείμνηστο Μανώλη Φωστίνη, όπου μου παραχώρησε την αίθουσα (που μετά έγινε σούπερ μάρκετ των αδελφών Καπέλα).

Για 15 χρόνια εδούλεψα καλά και τότε τον παρέδωσα στον Σωτήρο Φωστίνη και πήγα στην Ερμιόνη και έβαλα κινηματογράφο στο παλιό σχολείο του Συγγρού, όπου εκεί δούλεψα καλά. Κάθε μέρα έκοβα 100 με 150 εισιτήρια και κάθε δυο μέρες αλλαγή προγράμματος, με νέες ταινίες. Και δώσ’ του ο μπάρμπα Στάθης Ζαραφωνίτης, που ήταν τελάλης, να φωνάζει – έπαιρνε το τάλιρο και φώναζε – «σήμερα ο κινηματογράφος έχει ένα έργο με τη Μονρόε και τον Ερο – φλύν…» Ο μπάρμπα Στάθης ήταν της πρώτης Δημοτικού και δεν τα έβγαζε τα γράμματα, τα μπέρδευε. Του είχε δώσει και ο Κοκαλάκος άλλο ένα τάλιρο και φώναζε: «Ο Κοκαλάκος έχει φέρει και πουλάει κρεμμύδια από τα Βάτικα, με 50 λεπτά το κιλό, ο κινηματογράφος παίζει με τη… Μουνιρόε και Φλυν – φλύν. Επίσης, ο Στέφος κάθε Τετάρτη τα… κατεβάζει.» Τα εισιτήρια 3 και 5 δραχμές.

Ο Στέφος με τον συνομήλικό του Θανάση Βέγγο (16/5/1963)

Η αίθουσα του κινηματογράφου είχε ξύλινο πάτωμα και είχε μια μυρωδιά άσχημη, που παραπονιόντουσαν οι θεατές. Έβαζα κι εγώ, λοιπόν, καθαρίστριες με μπαντανόβουρτσες αλλά πάλι το ίδιο. Ώσπου μια μέρα άρχισα να τρίβω εγώ, ώσπου είδα μια χαραμάδα στο πάτωμα. Παίρνω ένα κατσαβίδι και ανοίγω και τι να ’δω: Κάτω ήταν το υπόγειο του σχολείου, με 39 κότες ψόφιες. Κατεβαίνω και βλέπω την πιο ζωντανή κότα δίπλα σε μια τρύπα του τοίχου. Κατάλαβα ότι κάποια αλεπού έκλεβε τις κότες και τις έφερνε από την τρύπα και πήγα να την κλείσω. Όπου, με βλέπει ο Γιώργος Τσέλος και μου λέει: «Μη την κλείνεις, θα φυλάξω το πρωί με το όπλο στον πεύκο». Και πράγματι, να η αλεπού, με μια κότα στο στόμα, μα πριν προλάβει να μπει στην τρύπα την πυροβόλησε και τη σκότωσε. Στη συνέχεια της έκοψε και τα τέσσερα πόδια και πήρε αμοιβή από το Δασαρχείο, γιατί τις είχαν επικηρύξει τις αλεπούδες. Έφαγε και την κότα, που την είχε κλέψει η αλεπού από το κοτέτσι του.

Άλλη μια φορά βλέπω στο ταμείο ουρά ο κόσμος και δεν προχώραγε. Όλο γελούσαν και έλεγαν «βρε τον άτιμο τον Στέφο, τι έχει κάνει». ’Ηταν ένα γαϊδούρι κάτω από την καμπίνα του κινηματογράφου και χοροπηδούσε. Κατεβαίνω και τι να ’δω. Ένα σύρμα της ΔΕΗ είχε πέσει στο βρεγμένο χώμα που πάταγε ο γάιδαρος και τον ηλέκτριζε αλλά δεμένος όπως ήταν δεν μπορούσε να φύγει. Πάω με μια πένσα και κόβω το σύρμα και ησύχασε το ζώο. Ο κόσμος νόμιζε ότι το είχα ποτίσει με… ούζο ή του είχα βάλει στον πισινό… νέφτι, γιατί τότε, τα χρόνια εκείνα, ήταν της… μόδας να βάζουν νέφτι στα γαϊδούρια για να τρέχουν.

Αυτά συνέβαιναν τω καιρώ εκείνω…

Στέφος Αλεξανδρίδης

Στην επάνω φωτογραφία, ο Στέφος μαζί με τον Δήμαρχο Κρανιδίου Μιχαήλ Χάσπαρη. (1953)

…………………

Δημοσιεύθηκε στον έντυπο ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ  και περιέχεται στο βιβλίο “Έρδι Στέφουα” (εξαντλημένο).  Οι ιστορίες του Στέφου θα δημοσιεύονται – μέχρι… εξαντλήσεως – κάθε Παρασκευή από εδώ. Σήμερα ξεφύγαμε μια μέρα…

 

Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin
Share on pinterest
Share on skype
Share on whatsapp
Share on email
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ