Τα χρόνια τα παλιά, ήρθε καινούργιος δάσκαλος στα Δίδυμα. Φτάνοντας στο χωριό, συναντήθηκε με χωριανό, που είχε κανονιστεί να του νοικιάσει δωμάτιο να μένει.
Είπανε τα τυπικά, είδε το δωμάτιο, του άρεσε και άφησε σε μια γωνιά τη βαλίτσα του, να την τακτοποιήσει αργότερα.
«Πότε πιάνεις δουλειά;» τον ρώτησε ο σπιτονοικοκύρης.
«Από αύριο. Αλλά λέω να πάω σήμερα μια βόλτα απ’ το σχολείο, να γνωρίσω τα παιδιά»
«Να πας, να σε γνωρίσουν κι αυτά. Είναι καλά παιδιά» τον παρότρυνε
Στο σχολείο, τα παιδάκια φρόνιμα, ήσυχα και περίεργα, κάθονταν στα θρανία τους και περίμεναν να γνωρίσουν τον καινούργιο δάσκαλο. Στις πρώτες σειρές, όπως συνηθιζόταν, τα πρωτάκια.
Συστήθηκε αυτός, τους είπε μερικά λόγια μαζί και δυο τρία κοπλιμέντα για το χωριό και στη συνέχεια απευθύνθηκε στο πρωτάκι που ήταν μπροστά του:
«Πώς λέγεσαι αγόρι μου;»
«Νούκου ντι» πήρε την απάντηση.
«Εσύ, κούκλα μου, πώς λέγεσαι;» απευθύνθηκε σε ένα κοριτσάκι παραδίπλα.
«Νούκου ντι» κι εδώ…
Ρώτησε άλλα δυο – τρία, πήρε την ίδια απάντηση, παραξενεύτηκε αλλά δεν σχολίασε. Τέλος πάντων, ενημέρωσε τα παιδιά ότι από την επομένη ξεκινάνε μαζί, τα αποχαιρέτισε και κίνησε να πάει στο δωμάτιό του να ξεκουραστεί απ’ το ταξίδι.
Την ώρα που έβαζε στην πόρτα το κλειδί, τον πλησίασε ο σπιτονοικοκύρης.
«Πώς τα είδες τα παιδιά;» ρώτησε να μάθει τις πρώτες εντυπώσεις.
«Πολύ φρόνιμα, νοικοκυρεμένα και καθαρά. Μόνο που μου γεννήθηκε μια σοβαρή απορία»
«Δηλαδή;»
«Όλοι μιας οικογένειας είσαστε στο χωριό; Όλοι… Νουκουντήδες;»
Και τότε αυτός, κάθισε και εξήγησε στο δάσκαλο πως το «Νούκου ντι», στα Αρβανίτικα, σημαίνει «δεν καταλαβαίνω»… Και κατάλαβε.
Γιώργος Ν. Μουσταΐρας
Φωτογραφία εποχής άσχετη με το χωριό
Ακολουθήστε το 
