Ποιός δεν θυμάται, από τους (πολύ) μεγαλύτερους στο Κρανίδι, τον μάστρο – Σπύρο Δεκαβάλα;
Μάστορας καλός, επισκεύαζε όπλα, ραπτομηχανές, ρολόγια και ό,τι άλλο του έπεφτε στα χέρια του. Ήταν όμως και άνθρωπος θυμόσοφος και πλακατζής. Να, λοιπόν, μια από τις όμορφες ιστορίες του
Η ποδιά
Ο μάστρο – Σπύρος κυκλοφορούσε πάντα έχοντας δεμένη στη μέση του μια ποδίτσα σκούρα.
Μια Κυριακή πέρναγε από μια γειτονιά, όπου ήταν μαζεμένες γυναίκες.
-Καλέ μάστρο – Σπύρο, σήμερα Κυριακή δεν ντρέπεσαι να γυρνάς με την ποδιά; Τον πείραξαν.
Και ο μάστρο – Σπύρος (που ήταν χωρισμένος) δικαιολόγησε έτσι την εμφάνισή του:
-Μωρή σκαμ κουμπί, τσέλα ντο μα κέπνιε (Μωρή, δεν έχω κουμπιά (στο παντελόνι) και δεν έχω ποια να μου τα ράψει)! Τους απάντησε στα Αρβανίτικα. Σαν να τους έλεγε: «Όποια προτίθεται ας έρθει…».
Τ’ άκουσαν οι κυράδες και κατάπιαν τη γλώσσα τους.
Γιώργος Ν. Μουσταΐρας
Υ.Γ.1 Την ιστορία την άκουσα από τον Αναστάσιο Καρανικόλα.
Υ.Γ.2 Εκείνη την εποχή, στο Κρανίδι, τα αρβανίτικα ήταν η γλώσσα της καθημερινότητας…
…………
Έχει δημοσιευτεί στο βιβλίο μου «Παλιές Ιστορίες (που βγάζουν γέλιο)», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ερωδιός». Το βιβλίο βραβεύτηκε ως «Βιβλίο Χρονιάς» (2019) από τον Ελληνικό Πολιτιστικό Όμιλο Κυπρίων Ελλάδας.
Ακολουθήστε το 
