«Η δική μου Ύδρα»

Το Ιστορικό Αρχείο – Μουσείο Υδρας διοργανώνει και θα φιλοξενήσει μέχρι τα τέλη του Αυγούστου μία μεγάλη έκθεση με έργα του εικαστικού Φραγκίσκου Δουκάκη, με τον τίτλο «Η δική μου Υδρα».
Η υπέροχη και ιστορική Υδρα που μεταφέρεται στον καμβά με την προσωπική ματιά του Φραγκίσκου Δουκάκη που διαθλάται και επαναστοχεύει το τοπίο του νησιού και τις γύρω θάλασσες μέσα από έναν εσωτερικό του, θαρρείς, διάλογο με την ίδια τη φύση του πανέμορφου νησιωτικού τοπίου: μαγικά ηλιοβασιλέματα, ασύγκριτες ανατολές, βράχοι, αφρισμένες θάλασσες, εκρήξεις γραμμών και χρωμάτων.
Ο Δουκάκης, μαθητής του Υδραίου ζωγράφου και ακαδημαϊκού Παναγιώτη Τέτση, αφιερώνει την έκθεσή του στον αγαπημένο του δάσκαλο, τιμώντας αποκλειστικά αυτή τη φορά την ίδια τη γενέθλια γη του.
Την επιμέλεια της έκθεσης έχει η ιστορικός Τέχνης Ιρις Κρητικού, η οποία στον προλογισμό της έκθεσης έγραψε μεταξύ άλλων:
…«“Οι ζωγράφοι, επιλέγουν, πιστεύω, αυτά τα τοπία, γιατί τους είναι αδύνατον να κάνουν αλλιώς”, μου έλεγε σε μια παλαιότερη συνομιλία μας ο Φραγκίσκος Δουκάκης. “Πέρα από την επιθυμία της αποτύπωσης μιας ανεξίτηλης και προφανούς ομορφιάς, πέρα από τις ανεξάντλητες δυνατότητες της αισθητικής σπουδής του φωτός, της υφής και του χρώματος, συναισθάνονται ενδεχομένως αυτό που δεν μπορεί να διατυπωθεί με λέξεις και ορισμούς ακριβείας: την ανάγκη ανασύστασης μιας όψης που υπαινίσσεται μια μεταφυσική μεταφορά ή που ενστερνίζεται μια άχρονη ιδέα, μιας όψης που αφηγείται την απόπειρα του ανθρώπου να κατανοήσει και να προσεγγίσει τη θέωση”.
Και είναι ακριβώς η ιδέα, η επίγνωση της θέωσης που έρχεται ξανά τώρα επίμονα στο βλέμμα και το μυαλό, μπροστά στο θέαμα των φεγγοβόλων ετούτων έργων. Εργων μεγάλης κλίμακας και συγκίνησης, που δεν θα μπορούσαν να έχουν υλοποιηθεί, εάν ο ζωγράφος δεν είχε κυριολεκτικά οργώσει και τιθασεύσει τις γεωγραφικές και τις μεταφυσικές συντεταγμένες της Υδρας. Εάν δεν είχε τόσο καλά αφουγκραστεί τους βρυχηθμούς και τους παφλασμούς του θηλυκού αυτού βράχου όπου ο Lacarriere επέλεξε να σκορπίσουν τις στάχτες του».

Το έργο της όρασης έγινε
Ο ποιητής Δημήτρης Αγγελής έγραψε για την έκθεση «Η δική μου Υδρα»

«Δεν έχουν καθόλου άδικο εκείνοι που είπανε την Υδρα πως είναι ένα από τα πιο ζωγραφικά νησιά μας. Εκτός από τα χρώματα των βράχων και της θάλασσας, πλήθος άλλα χρώματα συγκρατούν εκστατική την όραση. Τα χρώματα της γης, των χωμάτων, των δέντρων, τα χρώματα της τέχνης που οι άνθρωποι χρησιμοποίησαν εδώ για να ζωντανέψουν και να διακοσμήσουν τις επιφάνειες των σπιτιών τους και κάθε τοίχου.
Το χώμα στα Καμίνια είναι κοκκινωπό, ενώ παραπάνω, προς τα υψώματα, γίνεται τεφρό ή ξανθό. Κάμποσο πράσινο από αμυγδαλιές και πεύκα τυπώνει εδώ κι εκεί τις ζωηρές κηλίδες του. Τ’ απότομα υψώματα και οι όγκοι της γης σχηματίζουν βαθιές ρεματιές, όπου η σκιά βρίσκει τόπο να πυκνώσει το μαύρο της.
Και δε λείπει καθόλου στη σύνθεση αυτή το άσπρο του ασβέστη». Αυτά έγραφε πριν πολλά χρόνια ο Ανδρέας Καραντώνης στους «Ελληνικούς χώρους» του για τον υποβλητικό βράχο της Υδρας· της ζωγραφικής Υδρας που είχε την τύχη, μεταξύ πολλών, να την αποτυπώσουν ο Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας, ο Παναγιώτης Τέτσης και τώρα ο προικισμένος μαθητής του, Φραγκίσκος Δουκάκης.
Στη «δική του Υδρα» ατενίζουμε τοπία εξαιρετικής ομορφιάς, άλλα πιο σκοτεινά με μια εσωτερικότητα καθηλωτική, άλλα φωτεινά σε ώρα ανατολής ή ηλιοβασιλέματος, που μας παρουσιάζουν ένα νησί απογυμνωμένο στα στοιχειώδη του, μια Υδρα εσωστρεφή, που «βλέπει» τον εαυτό της.
Με φαρδιά, ποιητική πινελιά και βαθιά περίσκεψη, ο Δουκάκης αποδίδει με μια μυστική λεπτότητα τους ακαθόριστους όγκους του πέτρινου τοπίου, τους φλογισμένους, ολοζώντανους ουρανούς με τις απόκοσμες αυγές και τα περιπαθή, εσχατολογικά δειλινά, τις ήρεμες ή ανταριασμένες θάλασσες, χρησιμοποιώντας όλες τις αποχρώσεις του γκρίζου, του σταχτιού, του γαλάζιου και του πράσινου, για να πετύχει αυτή την ονειρώδη διαβάθμιση που παρατηρούμε στους πίνακές του: τα βουνά του λ.χ. είναι έργα στοχασμού και όχι φωτογραφικής ματιάς, έχουν υπαρξιακό βάθος. Ο Δουκάκης λειτουργεί χρωματικά, δεν κάνει γεωφυσικές μελέτες ή σπουδές στην αρχιτεκτονική ευκολία του τοπίου, τα έργα του προϋποθέτουν σπουδή του χώρου και διαθέτουν έναν σπάνιο εσωτερικό κραδασμό, που αποτυπώνει τον λυρισμό της μελαγχολικής του ματιάς.
Αν και επίμονα απούσα η ανθρώπινη μορφή, ως ουσία είτε υπονοείται (στέγες σπιτιών, χωματόδρομοι προς το άγνωστο, νυχτερινά φώτα) είτε αποκαλύπτεται μέσω υπαινικτικών μεταφορών: ένα ρεμβαστικό παγκάκι μπροστά στην ανατολή, ένα πλοίο που απομακρύνεται στο ταξίδι της ζωής, ένα δειλινό που προοικονομεί το τέλος, αφού υποκρύπτει τον αρχέγονο ανθρώπινο φόβο ότι ο ήλιος μπορεί και να μην επιστρέψει.
Καρπός μιας ευαισθησίας που έγινε συνειδητή και μιας τεχνικής που έχει αναχθεί σε καταπλήττουσα σοφία, η Υδρα του Δουκάκη δεν είναι καλοκαιρινή, πολύβουη και τουριστική, είναι βαθύτατα χοϊκή και συνάμα ενοραματική, είναι το αρχετυπικό ελληνικό νησί όπου μπορείς να ανακαλύψεις τον εαυτό σου. Αρκεί να παραδοθείς στο έργο της όρασης που σε ωθεί στο μυθολογικώς ζην, όπως το λέει ο Ρίλκε:
Το έργο της όρασης έγινε.
Κάνε τώρα το έργο της καρδιάς στις εικόνες που έχεις μέσα σου, τις φυλακισμένες.

📌 Η εκθεση
Ιστορικό Αρχείο – Μουσείο Υδρας
Διάρκεια: Από 28 Ιουλίου έως και 31 Αυγούστου 2022
Εγκαίνια: Παρασκευή, 5 Αυγούστου, ώρα 21:00
Ωρες επισκέψεων: 9:00-16:00 και 19:30-21:30
πηγή
Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin
Share on pinterest
Share on skype
Share on whatsapp
Share on email
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ