Τον Μάρτιο του 1991, ακριβώς 30 χρόνια πριν, ξεκίνησα με τον ραδιοφωνικό σταθμό Ράδιο Ήρα. Το Φθινόπωρο του 1993 έκανα την επόμενη κίνηση, εκδίδοντας την εβδομαδιαία εφημερίδα ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ.
Έως τότε, η μόνη πηγή πληροφόρησης για τα τεκταινόμενα στην περιοχή της Ερμιονίδας ήταν τα κατά καιρούς αστυνομικά δελτία… Κανένα έντυπο μέσον ενημέρωσης δεν είχε επιδιώξει, ουσιαστικά, να παρακολουθήσει την καθημερινότητα του τόπου. Δύο Δήμοι, πολλά σωματεία, πολιτιστικά και αθλητικά, επιχειρήσεις και δραστηριότητες, άγνωστες στον υπόλοιπο κόσμο…
Την Κυριακή των Βαΐων, 4 Απριλίου 1999, παραβρέθηκα ως δημοσιογράφος, στο ΞΕΝΙΑ Παλάς (σήμερα Ναυπλία Παλάς), στο Ναύπλιο, όπου διεξαγόταν Ημερίδα για τις Υδατοκαλλιέργειες. Εκεί, μεταξύ των άλλων, συνάντησα τον Δήμαρχο Ερμιόνης κ. Ανάργυρο Λεμπέση, ο οποίος, με τον χαρακτηριστικό του τρόπο, μου είπε:
«Πού ‘σαι μεγάλε δημοσιογράφε. Έλα κάτω και σε μας, που μας έχουν ξεχάσει όλοι!»
Αυτό ήταν, το ερέθισμα, που με έσπρωξε να πάρω την μεγάλη απόφαση. Να έρθω σ’ αυτόν τον ευλογημένο τόπο, να ξεφύγω, επιτέλους, από το ασφυκτικό πλαίσιο της Αργοναυπλίας, που έτσι κι αλλιώς είχε αρκετούς δημοσιογράφους και μέσα ενημέρωσης. Να ανοίξω στον εαυτό μου και στην Αργολική ενημέρωση νέους ορίζοντες!
Έτσι, του Άγιου Γιώργη ανήμερα, ξεκίνησα να κάνω το μεγάλο βήμα και να βάλω την Ερμιονίδα, ειδησεογραφικά, στην Αργολική πραγματικότητα. Θυμάμαι, μάλιστα, πως την ίδια μέρα, είχαν μπει να κόψουν τα πορτοκάλια στο χωράφι μου. Τους άφησα, πήρα μαζί μου για παρέα και τον μακαρίτη, πλέον, φίλο μου Θύμιο Κωτσόγιαννη, και κινήσαμε για κάτω…
Ήταν το ξεκίνημα. Έτσι, ο ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ, με την εβδομαδιαία παρουσία μου εδώ και την λειτουργία γραφείου, κατέγραφε και αποτύπωνε τις μικρές και μεγάλες στιγμές του τόπου. Η πρωτοβουλία αυτή – μοναδική ιστορικά – εκτιμήθηκε και αγκαλιάστηκε από τον κόσμο, σε τέτοιο βαθμό, που η εφημερίδα έφτασε να κυκλοφορεί εδώ σε πάνω από 700 φύλλα.
Δυστυχώς, το καλοκαίρι του 2011, δυο απανωτά χτυπήματα με οδήγησαν στην αναστολή της λειτουργίας της. Ήταν αφ’ ενός ένα βαρύ χειρουργείο που έκανα και αφ’ ετέρου η ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου προγράμματος από την τότε κυβέρνηση, που υπερδεκαπλασίασε τα τέλη αποστολής των εφημερίδων μέσω του Ταχυδρομείου. Ουσιαστικά, αναγκάστηκα να αλλάξω επάγγελμα και να περιοριστώ, ως αγρότης πλέον, στην εξασφάλιση του προς το ζην καλλιεργώντας τα πατρικά κτήματα στην Δαλαμανάρα.
Αυτή την αναγκαστική απόφαση δεν μπόρεσα να την… «χωνέψω» και έψαχνα μια ευκαιρία να βγάλω ξανά τον ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ, υπό άλλη ιδιοκτησία. Έτσι, το 2014 η εφημερίδα κυκλοφόρησε ξανά, στο όνομα της μητέρας των παιδιών μου. Δυστυχώς, σοβαροί οικογενειακοί λόγοι οδήγησαν στο τέλος της και αυτή την προσπάθεια…
Σε όλη την πορεία του ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ στην Ερμιονίδα προσπάθησα, φιλότιμα, να αναδείξω την καθημερινότητα της περιοχής, με αγάπη και πάθος για τον τόπο. Λάθη έκανα. Ποιος, όταν ενεργεί δεν κάνει λάθη; Και κάποιους στενοχώρησα. Λυπούμαι, ειλικρινά, γι’ αυτό. Έχω, όμως, τη συνείδησή μου καθαρή και ήσυχη, γιατί πάντα είχα καλές προθέσεις. Η αναμφισβήτητη πραγματικότητα, πάντως είναι, πως μετά τον ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ, το τοπίο της Ερμιονίδας είχε πλέον ενταχθεί ισότιμα στο γενικό τοπίο της Αργολίδας. Και γι’ αυτό είμαι υπερήφανος.
Γιώργος Ν. Μουσταΐρας