Ο ξάδερφός μου ο Ανδρέας, προ αμνημονεύτων χρόνων, αρραβωνιάστηκε στο Κρανίδι (και στη συνέχεια παντρεύτηκε, φυσικά).
Έρωτας νεανικός και πόθος ανεξέλεγκτος τον κατέτρωγαν, όμως τα ήθη της εποχής ήσαν αυστηρά και η όποια παρέκκλιση, από τα κοινωνικώς αποδεκτά, απορριπτέα και καταδικαστέα.
Έλα, όμως, που ο Ανδρέας ήταν ξερό Δαλαμαναριώτικο κεφάλι, αγύριστο. Ήθελε την αρραβωνιάρα τώρα και δεν είχε την υπομονή να περιμένει μέχρι το γάμο…
Έτσι, ένα βράδυ, που τον φιλοξενούσαν τα πεθερικά στο παλιό αρχοντικό τους στην Μπαρδούνια, έψαχνε απεγνωσμένα να βρει τρόπο να επισκεφθεί την κοπέλα στο κατάλυμά της, όταν ο Μορφέας θα είχε σφαλίσει τα μάτια των πεθερικών.
Του είχαν δώσει δικό του δωμάτιο, όμως, πριν καληνυχτίσει, βρήκε τον τρόπο και ρώτησε συνθηματικά την αρραβωνιάρα, να του πει πού θα κοιμηθεί αυτή.
«Εκεί, στο δωμάτιο, στο βάθος θα είμαι, Ανδρέα μου» τον ενημέρωσε
Φόρεσε τη νυχτικιά του την άσπρη και τον λευκό σκούφο – το κλασικό ένδυμα ύπνου της εποχής – και ξάπλωσε στο κρεβάτι του, στήνοντας αυτί, μέχρι να πάψουν οι θόρυβοι ανθρώπινης δραστηριότητας στο σπίτι.
Άφησε να περάσει και κανένα μισάωρο ακόμα, για να είναι σίγουρος, και άνοιξε, κρατώντας την ανάσα του, την πόρτα. Ένα ροχαλητό – του πεθερού – έσπαζε μόνο την ησυχία της νύχτας. Ήταν ώρα για… δράση.
Προχώρησε ακροποδητί προς το δωμάτιο που του είχε υποδειχτεί. Όλα έβαιναν καλώς. Η καρδιά του πήγαινε να σπάσει από τη λαχτάρα αλλά και από την αγωνία. Οι σφυγμοί του χτυπούσαν… «κόκκινο»!
Άνοιξε, προσεχτικά, την πόρτα, φοβούμενος πάντα μήπως και τρίξει και πλησίασε στο κρεβάτι. Ήταν η ώρα της αλήθειας! Το αίμα σφυροκοπούσε τα μηνίγγια του. Σήκωσε τα σκεπάσματα και… βρέθηκε πρόσωπο με πρόσωπο με την… πεθερά, που κοιμόταν στο κρεβάτι της κόρης!
«Ψάχνεις τίποτα, Ανδρέα μου;» τον ρώτησε, δήθεν αθώα, αυτή.
Τι να πει κι αυτός; «Την τουαλέτα! Φαίνεται με πείραξε το κρασί.»
«Απέναντι είναι Ανδρέα μου, στην από ‘κει πόρτα» και τον ξαπέστειλε…
Τελικά, ο ξάδερφος, είδε… «φως» μετά τις σχετικές ευλογίες της εκκλησίας, όπου «έσονται οι δύο εις σάρκαν μίαν»…
Αλλά την λαχτάρα δεν την ξεπέρασε ποτέ!
Γιώργος Ν. Μουσταΐρας
φωτο: Κρανιδι παλιές φωτογραφιες