Το 1981 θελήσαμε να επισκεφθούμε την Κρήτη και αναθέσαμε την εκδρομή σε ένα νεοσύστατο τουριστικό γραφείο στην Ερμιόνη.
Δώσαμε προκαταβολή και περιμέναμε την ημέρα της αναχώρησης.
Στην Κρήτη θα ταξιδεύαμε μέσω Γυθείου – Κυθήρων, με αναχώρηση στις 12 τα μεσάνυχτα, με ένα πλοίο κατασκευής του… 1925, το ΙΟΝΙΟΝ.
Έτσι, λοιπόν, στις 3:00 το μεσημέρι ξεκινήσαμε. Στη διαδρομή ο υπεύθυνος του γραφείου μου λέει: «Έχουμε προβλήματα. Το καράβι αναχωρεί στις 8:00 το πρωί γιατί έχει καθυστέρηση.» Του απαντάω «Γιατί, τότε, να φύγουμε τόσο νωρίς, τι να κάνουμε στο Γύθειο τόσες ώρες;» Τσιμουδιά ο υπεύθυνος του γραφείου, που ήταν ταυτόχρονα και οδηγός.
Τέλος πάντων, φθάσαμε στο Γύθειο, ενημερώσαμε τον κόσμο, εκδώσαμε τα εισιτήριά μας και ψάχναμε για ξενοδοχεία…
Σάββατο βράδυ, Ιούλιος, τα πάντα γεμάτα. Ο οδηγός άραξε το πούλμαν στο λιμάνι και εξαφανίσθηκε. Νύχτωσε και η ώρα προχωρούσε, ο κόσμος γευμάτισε, κουράστηκε και κατευθύνθηκε προς στο πούλμαν, για να περάσει τη νύχτα. Το πούλμαν κλειστό, η ώρα περνούσε, κόντευε μεσάνυχτα, οι περισσότεροι είχαν πέσει στα δίχτυα από τις ανεμότρατες, στο λιμάνι και σιγοκοιμόντουσαν. Γυναίκες και ηλικιωμένοι είχαν πρόβλημα, ο οδηγός άφαντος, κινητά δεν υπήρχαν.
Καθώς περιεργαζόμουν το πούλμαν βλέπω, στις πίσω θέσεις, το τζάμι λίγο ανοιχτό. Φωνάζω δυο άτομα, με σηκώνουν, ανοίγω το τζάμι και πηδάω μέσα. Οι πόρτες δεν ήταν με αέρα, ανοίγω την ασφάλεια και μπαίνει ο κόσμος μέσα για να ξαποστάσει.
Εγώ πού να κοιμηθώ… Τις πρωινές ώρες έρχεται ο οδηγός και είχε το θράσος να μου πει «Έκανες διάρρηξη κ.λ.π.». Ανταλλάξαμε κάποιες κουβέντες και τελικά αναχωρήσαμε για την Κρήτη. Όμως, το κλίμα της εκδρομής ήδη είχε χαλάσει, υπήρχε εκνευρισμός και δεν ευχαριστηθήκαμε τόσο πολύ.
Το γραφείο, για να μαλακώσει το κλίμα, υπεσχέθη μια διήμερη εκδρομή στα Ιωάννινα (μόνο πούλμαν) όπως και έγινε.
Κατά την επιστροφή μας οι περιπέτειες συνεχίστηκαν. Επιστρέφαμε πάλι από Γύθειο. Φθάσαμε στις 2:00 το μεσημέρι. Τρία ζευγάρια, μόλις βγήκαν απ’ το καράβι, πήγαν στο ρεστοράν για φαγητό. Βγήκε το πούλμαν, μαζεύτηκε ο κόσμος, έλειπαν έξι άτομα… Ο υπεύθυνος του γραφείου τούς βρίσκει και τους λέει «Καθίστε, φάτε και μετά πάρτε ταξί και ελάτε να μας βρείτε στη Σπάρτη. Εμείς εκεί θα τρώμε. Το ταξί το πληρώνει το γραφείο».
Επακολούθησε εκνευρισμός και πράγματι ήρθαν με ταξί , οι έξι, στη Σπάρτη, όπου έγινε της τρελής και χοντρό επεισόδιο. Μελαγχολικοί και στεναχωρημένοι επιστρέψαμε στην Ερμιόνη.
Όταν φθάσαμε, θυμάμαι, καθώς μπαίναμε στο χωριό, ο φίλος Γιώργος Δρουγκάνης, μόνιμος στις εκδρομές, φώναξε «Σε τούτη την εκδρομή τη γάτα βάλαμε μπροστά»
Θανάσης Μαρόγιαννης
Ερμιόνη
………………………….
Η ιστορία δημοσιεύτηκε στον ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ, στο φύλλο της 11ης Αυγούστου 2010. Η φωτογραφία είναι του Γυθείου…