Μια βάπτιση αλλιώτικη (Ιστορίες & φωτογραφίες του Στέφου)

Τα παλιά χρόνια γάμοι γι­νόντουσαν και στα σπίτια αντί στην εκκλησία.

Επί­σης βαπτίσεις γίνονταν αντί στην εκκλησία, στην κολυμβήθρα, στη θάλασ­σα και ακολουθούσε γλέ­ντι στην αμμουδιά, με χορούς, τραγούδια και φαγοπότι που κράταγε μέχρι το πρωί. Τα γαϊδουράκια δεμένα στα δέντρα, τραγουδούσαμε όλοι μαζί με το στόμα, συνοδεία κα­μιά κιθάρα ή βιολί και ακο­λουθούσαν τα γκαρίσματα των γαϊδάρων, που ήσαν τότε τα μεταφορικά μέσα. Από τον καιρό που ανέλα­βε ο αείμνηστος Ιερόθεος τα κατήργησε όλα.

Θυμάμαι μια φορά, στην Μονή Αγίων Αναργύρων, ρίξανε δυο μωρά την ώρα της λειτουργίας και το έθιμο έλεγε όποιος ρίξει το μαντήλι του πάνω στο μωρό θα γίνει νονός. Έτσι μια κυρία πήρε το ένα και το άλλο μια δεσποινιδούλα. Μόλις σχόλασε η εκ­κλησία ετοίμασαν οι κα­λόγριες την κολυμβήθρα και λένε του παπά «Εμείς λόγω του πανηγυριού δεν μπορούμε να αναλάβου­με. Κανόνισε παπά μου και τα δυο μωρά στην ίδια κολυμβήθρα χωρίς ν’ αλ­λάξεις νερό γιατί είμαστε πολύ απασχολημένες και ούτε θα τα ψάλουμε». Αγρίεψε ο παπάς και λέει «Εγώ δυο παιδιά σε μια κολυμβήθρα δεν τα βαφτί­ζω και χωρίς ψάλτη». Εν τω μεταξύ έβλεπε το ένα μικρό που ήταν σαν παιδοβούβαλο χοντρό, ο πα­πάς ήταν λιγνός και ακού­γοντας εγώ την συζήτηση του λέω «Παπά μου εγώ θα κάνω τον ψάλτη, μην στενοχωριέσαι».

Τέλος τον κατάφερα, άρχισε το μυστήριο, εγώ να φωτο­γραφίζω, να τραβάω βί­ντεο και να ψέλνω και την ώρα που πάει ο παπάς να βαφτίσει το μωρό ρωτά­ει την κουμπάρα «Και το όνομα αυτής;» Τώρα η νονά ή δεν άκουσε καλά ή δεν κατάλαβε και αντί να πει το όνομα του παι­διού, που θα ονόμαζαν Αργυρούλα, είπε το δικό της Μοιρούλα και σηκώ­νει το παιδί ο παπάς και λέει «Βαφτίζεται η δού­λη του Θεού Μοιρούλα». Μόλις το ακούει ο πατέ­ρας του μικρού το βουτά­ει από τα χέρια του παπά και τρέχει προς την έξοδο φωνάζοντας «Εγώ Αργυ­ρούλα το έταξα και συ μου το λες Μοιρούλα!». Μόλις βγήκε έξω να ο Νικόδη­μος, τον βλέπει με το παιδοβούβαλο στα χέρια γυ­μνό και του λέει «Πού πας Χριστιανέ μου, έλα μέσα» και ρωτάει τον παπά «Για­τί δεν έπιασες το όνομα που θέλει ο πατέρας;» και λέει «Εμένα αυτό μου είπε η νονά και αυτό θα βάλω» η δε νονά να οδύρεται και να λέει «Δεν κατάλαβα». Του λέει ο Νικόδημος «Θα το βάλεις Αργυρούλα», ο παπάς ανένδοτος «Εγώ εκείνο έπιασα, εκείνο θα βάλω» «Βρε κάνε εκείνο που σου λέω!» Τότε του λέει «Παίρνεις εσύ την αμαρτία» και λέει ο Νικό­δημος «Ναι την παίρνω εγώ» και έτσι τελείωσε η βάφτιση.

Οι δε γονείς του παιδοβούβαλου, από την σύγχυση που πήραν ανέβαλαν το τραπέζι για την άλλη βδομάδα και τους έχασα. Πάνε οι φωτογρα­φίες, πάει και το βίντεο. Τι να κάνεις, αυτά είναι τα τυχερά του επαγγέλμα­τος, έκανα και τον ψάλτη χωρίς διάφορο…

Στέφος Αλεξανδρίδης

…………………………

Φωτογραφία: Βάφτιση στον Προφήτη Ηλία της Κουβέρτας, στην Ερμιόνη.

………………………………..

Δημοσιεύθηκε στον έντυπο ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ  στις 18/2/2009 και περιέχεται στο βιβλίο “Έρδι Στέφουα” (εξαντλημένο).  Οι ιστορίες του Στέφου θα δημοσιεύονται – μέχρι… εξαντλήσεως – κάθε εβδομάδα από εδώ.