Και, μεταξύ μας, της κάθε χρονιάς…
Αν ήταν ταινία στον κινηματογράφο θα υπήρχε, πριν καν πέσουν οι τίτλοι αρχής, η ξεκάθαρη ένδειξη “Based on trueevents”. Επειδή, ωστόσο, δε μιλάμε για ταινία αλλά για άρθρο στο exodos, επιτρέψτε μας το πιο ελληνικό (κι εν προκειμένω απαραίτητο) «Βασισμένη σε αληθινά γεγονότα».
Γιατί, ξέρετε, η ιστορία που θ’ ακολουθήσει είναι πράγματι αληθινή:
Επιστρέφοντας, προσφάτως, από το Πόρτο Χέλι προς την Αθήνα, οι επιβαίνοντες ενός αυτοκινήτου αισθάνονται την πείνα να τους χτυπάει αλύπητα, σε βαθμό που το «πεινάω σαν λύκος» να μην είναι ακριβές, εν αντιθέσει με το «πεινάω σαν μια αγέλη λύκων» που ήταν πιο κοντά στην αλήθεια.
Μετά από γρήγορο γκουγκλάρισμα αλλά και το απαραίτητο τηλέφωνο στον κοιλιόδουλο ειδήμονα φίλο που δούλευε και δεν ήρθε στο Πόρτο Χέλι, καταλήξαμε στην οικογενειακή ταβέρνα «Αδέρες» που βρίσκεται στο Ηλιόκαστρο Αργολίδας: σχεδόν 5/5 αστέρια στο tripadvisor, αποθεωτικά σχόλια στο Facebook και ο κοιλιόδουλος φίλος που λέγαμε να ουρλιάζει ενθουσιασμένος στο τηλέφωνο πως απλά πρέπει να πάμε εκεί.
Έχοντας ακούσει και διαβάσει τα καλύτερα, εννοείται πως στο πίσω μέρος του μυαλού μας κρατούσαμε μια… πισινή (κυρίως επειδή ήταν στο πίσω μέρος του μυαλού, καταλαβαίνετε). Δεν είναι λίγες οι φορές, άλλωστε, που επιβεβαιώνεται το ρητό περί μικρού καλαθιού όταν φημολογείται πως γίνεται χαμός από πολλά κεράσια.
Πού να φανταζόμασταν πως στις «Αδέρες» η πραγματικότητα ξεπερνάει τη φαντασία: με το που φτάσαμε στην ταβέρνα (την μοναδική, αξίζει να σημειωθεί, σε όλη την Ερμιονίδα) είδαμε μια τεράστια αίθουσα, η οποία αργότερα πληροφορηθήκαμε πως είναι η μεγαλύτερη της περιοχής, και τα τραπέζια να μας καλούν σαν άλλες Σειρήνες για να καθίσουμε.
Εννοείται ότι καθίσαμε.
Ο κ. Γιάννης που ήρθε να πάρει την παραγγελία ήταν ευγενέστατος και μας πληροφόρησε πως ό,τι σερβίρουν στο μαγαζί (κρέατα τυριά, κρασιά, μέλι, ζυμαρικά) είναι παραγωγής τους, ενώ ακόμα και το παγωτό που προσφέρουν είναι χειροποίητο!
Με ένα συνωμοτικό, αν και δεν το προφέραμε ποτέ φωναχτά, «καλά ξεκινήσαμε» να πλανάται στον αέρα, αποφασίσαμε να πάρουμε μπιφτέκια με κανέλα, λίγο αρνί, μια χωριάτικη, ένα πιάτο με μια μελιτζάνα που θα τη θυμόμαστε μέχρι να σβήσει ο ήλιος ή μέχρι να πάθουμε άνοια (μεταξύ μας, θα προτιμούσαμε αυτό με τον ήλιο να συμβεί…), κάτι παϊδάκια, πατάτες και… και… και…
Ναι εντάξει, το ξέρουμε: αυτό δε μοιάζει ακριβώς με τη διατροφή που κάνει ένα μοντέλο, αλλά είπαμε πουθενά ότι θέλουμε να γίνουμε η νέα Ηλιάνα Παπαγεωργίου;
Στο διά ταύτα: οι μερίδες ήταν κάτι παραπάνω από τίμιες σε μέγεθος και έλιωναν, πραγματικά, στο στόμα, τα τυροειδή σε έκαναν ν’ αναρωτιέσαι από πότε μεταφέρθηκε το Παρίσι στην Ερμιονίδα, το κρασί που παραγγείλαμε φλέρταρε με τον όρο «νέκταρ» και τα ζυμαρικά τους μας έδωσαν να καταλάβουμε πως το κόλλημα του Καμπαμαρού με τις μακαρονάδες μάλλον ξεκίνησε επειδή κάποτε, σε μικρή ηλικία, επισκέφτηκε και αυτός τις «Αδέρες».
Για το παγωτό το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι το εξής: «…». Ναι, σωστά μαντέψατε- απλά δεν υπάρχουν λόγια.
Το πραγματικό σοκ το πάθαμε, ωστόσο, όταν ήρθε ο λογαριασμός. Αρχικά νομίζαμε πως μας έφεραν κάποια απόδειξη που τους είχε ξεμείνει από το 2003 ή κάτι τέτοιο, όμως ο κύριος Γιάννης μας εξήγησε πως δεν έχει γίνει λάθος και ότι πράγματι αυτές είναι οι (χαμηλότατες) τιμές του μαγαζιού.
Αφού τελειώσαμε με την διατροφή, πήρε τα ηνία η επαγγελματική διαστροφή: θελήσαμε να μάθουμε τον λόγο της ύπαρξης της τόσο μεγάλης- κι εξαιρετικά καλαίσθητης, αν θέλετε την γνώμη μας- αίθουσας. Πληροφορηθήκαμε πως η αίθουσα είναι κατάλληλη για πάσης φύσεως εκδηλώσεις (γάμους και ούτω καθεξής) και αυτό τεκμαίρεται και από την φωτό:
Εν ολίγοις: οι «Αδέρες» παρά το γεγονός πως ο πήχυς είχε τοποθετηθεί εξαιρετικά ψηλά, όχι απλά τον πέρασαν πανεύκολα, αλλά με τις υπέροχες γεύσεις τους, την ωραία, φιλική ατμόσφαιρα και τις τιμές μιας άλλης εποχής, μας «ανάγκασαν» με το που πληρώσαμε να μπούμε και να βάλουμε 5 αστέρια στα 5. Και το κάναμε, ειλικρινά, με μεγάλη μας χαρά.
Δεν είναι τυχαίο πως αρκετοί πολιτικοί, υπουργοί, τραγουδιστές και ηθοποιοί προτιμούν την συγκεκριμένη ταβέρνα όταν βρίσκονται στο Πόρτο Χέλι ή στα πέριξ της περιοχής.
Κι αν εξακολουθείτε να είστε πιο δύσπιστοι κι από τον άπιστο Θωμά, ένα πράγμα έχουμε να σας πούμε: μια δοκιμή θα σας πείσει.
Κι αυτό, σας το λέμε εμείς, οι πρωταγωνιστές του “Based on true events”…