Αληθινή ιστορία, όπως μου την είπε μία γριά από τους Φούρνους.
Εκείνα τα χρόνια, που δεν υπήρχαν συγκοινωνίες, ξεκίνησε η γριά από το χωριό Φούρνοι για να πάει στο Κρανίδι. Είναι μία απόσταση 5 χιλιομέτρων.
Η γριά, όπως περπατούσε, άρχισε να αερίζεται. Σε κάποια στιγμή, αφού περπάτησε κάνα 2 χιλιόμετρα, ακούει πίσω της το σύρσιμο ενός παπουτσιού στο χωματόδρομο. Μόλις είχε αφήσει μία δυνατή…
Γυρίζει η γριά και βλέπει ένα παλικάρι και του λέει:
« Ού ζμρ γιέ σούμ, ώ ρε κά πράπα;» (ού καρδιά μού είσαι πολύ ώρα από πίσω;)
Και ο νεαρός απάντησε:
«Πο πο γκά φ(ε)ρδίτε ιπάρα» (ναι, ναι από την πρώτη πόρδα!)
Και η γριά, ντροπιασμένη:
«Τ μ συνχωρισσ ζμρ μ χάπ(ε) ζόρατε!» (Να με συγχωρείς καρδιά μου, μού άνοιξε το έντερο !»
Βαγγέλης Πίλουρης
Ακολουθήστε το 
