Προς: Εταιρεία Μελετών Ερμιονίδας
Υπ’ όψη: Υπεύθυνη κατά Νόμο, Εκδότρια Παρασκευή Σκούρτη
Αξιότιμοι,
Έλαβα γνώση του τεύχους με αριθμό 31-Μάϊος 2023 του περιοδικού σας «στην Ερμιόνη άλλοτε και τώρα», το οποίο αποτελεί αφιέρωμα στον γνωστό σε όλους, και ειδικά στην κοινωνία της Ερμιόνης, αείμνηστο Λίνο Μπενάκη.
Προσωπικά, είχα την ευκαιρία να γνωρίσω και να συναναστραφώ τον αείμνηστο Λίνο Μπενάκη, οπότε έχω ιδία αντίληψη για την προσωπικότητά του, αλλά και για τη συμβολή του στα πολιτιστικά πράγματα της Ερμιόνης.
Στη σελίδα 23 του άνω τεύχους του περιοδικού σας φιλοξενείται κείμενο της κας Ήρας Φραγκούλη –Βελλέ, με τίτλο «Οφειλόμενο χρέος. Λίνος Μπενάκης και Ι.Λ.Μ.Ε.». Στον πρόλογο του κειμένου αυτού αναγράφεται: «Ανατρέχω στις αρχές του 2000 όταν με πρωτοβουλία του «ΕΡΜΙΟΝΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ» ιδρύθηκε το «Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο Ερμιόνης» (Ι.Λ.Μ.Ε.). ». Η αναφορά αυτή εκ μέρους της συντάκτριας του κειμένου κας Φραγκούλη –Βελλέ είναι ανακριβής και δεν αποδίδει ορθά την πραγματικότητα.
Διότι, είναι γνωστό και προκύπτει από σχετικά βιβλία που έχουν συγγραφεί και κυκλοφορήσει, με επιμέλεια μάλιστα του δήμου Ερμιονίδας, ότι, η πρωτοβουλία, ο σχεδιασμός, οι αρχικές ενέργειες και δράσεις για την ανέγερση του νυν «Ιστορικού και Λαογραφικού Μουσείου Ερμιόνης» και για την εκτέλεση του έργου αυτού, ξεκίνησαν και εκδηλώθηκαν επί της θητείας μου ως Κοινοτάρχη της τότε Κοινότητας Ερμιόνης το έτος 1987. Μέχρι δε και το τέλος της θητείας μου το έτος 1994 πάρθηκαν οι πρώτες και καίριες αποφάσεις του Κοινοτικού Συμβουλίου, οι οποίες έθεσαν τα θεμέλια για την υλοποίηση του σημαντικού αυτού έργου.
Παραθέτω αυτούσια, από το βιβλίο του συμπατριώτη μας Ιωάννη Αγγ. Ησαϊα, Φιλόλογου-Ιστορικού , με τίτλο «Η Γ’ Εθνοσυνέλευση «κατ’ επανάληψη» στην Ερμιόνη και οι ιστορικές πτυχές της (18 Ιανουαρίου -17 Μαρτίου 1827)», τα χωρία από τη σελίδα 227 έως σελίδα 234, όπου εκτίθεται αναλυτικά και με λεπτομέρειες όλο το ιστορικό και το χρονικό της προσπάθειας, του επίπονου αγώνα θα έλεγα καλύτερα, που ξεκίνησε επί της θητείας μου για την υλοποίηση του σημαντικού αυτού έργου.
Όπως προκύπτει ευθέως και αμέσως από τα άνω χωρία που σας παραθέτω, για την υλοποίηση του έργου αυτού, ελήφθησαν από το τότε Κοινοτικό Συμβούλιο Ερμιόνης, κατόπιν συντονισμένων και επίμονων ενεργειών μου, μεταξύ άλλων, οι υπ’ αριθμ. 68/1991, 131/1992, 49/1993, 56/1994 αποφάσεις, χάρη στις οποίες εξασφαλίστηκαν οι αναγκαίοι οικονομικοί πόροι για την εκτέλεση του ιστορικού αυτού έργου. Ο αναγνώστης, διαβάζοντας τα άνω χωρία, διαπιστώνει ότι το ξεκίνημα της διαδικασίας υλοποίησης του έργου αυτού πέρασε μέσα από πολλά «εμπόδια», τα οποία, όμως, αντιμετωπίστηκαν και ξεπεράστηκαν επιτυχώς, ομολογουμένως διόλου εύκολα, αλλά μετά από κοπιώδεις προσπάθειες εμού ως τότε Κοινοτάρχη και με την αρωγή των παραγόντων-προσώπων που αναφέρονται στα άνω χωρία. Έτσι, έγινε η αρχή για την υλοποίηση του έργου αυτού, η οποία αρχή, σύμφωνα με γνωστή ρήση, είναι το «ΗΜΙΣΥ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΣ».
Αν αναρωτιέται κάποιος, γιατί δεν ολοκληρώθηκε η ανέγερση του έργου αυτού από την τότε Κοινότητα Ερμιόνης, όπως ολοκληρώθηκαν άλλα σπουδαία έργα, όπως το παλαιό Κοινοτικό Κατάστημα, που βρίσκεται πάνω από τα Κυκλώπεια τείχη και σήμερα εκεί στεγάζεται η βιβλιοθήκη «Απόστολος Γκάτσος», η απάντηση δίδεται και αυτή στην πρώτη παράγραφο της σελίδας 234 εκ του άνω βιβλίου, όπου καταγράφεται ότι, αφενός το ποσό των 5.000.000 δραχμών, που είχε επιχορηγηθεί, δεν επαρκούσε μπροστά στον αρχικό προϋπολογισμό του έργου ποσού 30-35.000.000 δραχ. Αφετέρου, δεν επιτρεπόταν αυτεπιστασία στην Κοινότητα, μέσω της οποίας θα μπορούσαμε να είχαμε εκτελέσει ένα τέτοιο έργο, διότι και το Προεδρείο διέθετε τις απαραίτητες τεχνικές γνώσεις, αλλά και στην Ερμιόνη υπήρχαν οι ειδικοί μάστορες και εργάτες, τους οποίους θα μπορούσαμε να προσλάβουμε για να εργαστούν και να ολοκληρώσουν το έργο.
Στο σημείο αυτό, οφείλω να εξάρω την προσφορά του συμπατριώτη μας Ιωάννη Αγγ. Ησαϊα στην πολιτιστική κληρονομιά του τόπου μας, ο οποίος διέθεσε πολύ παραγωγικό και ουσιαστικό χρόνο για τη σύνταξη του άνω βιβλίου του, το υλικό του οποίου συνέλεξε ο ίδιος από το αρχείο της Κοινότητας Ερμιόνης.
Μετά από όσα παρέθεσα προηγούμενα, προσδοκώ και ελπίζω να παύσει η παραπληροφόρηση που έχει διαρρεύσει στην τοπική κοινωνία, άλλοτε εσκεμμένα, άλλοτε ακούσια, η οποία εμφανίζει το «Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο Ερμιόνης» ως έργο του «Ερμιονικού Συνδέσμου». Το Ι.Λ.Μ.Ε. οφείλει την ύπαρξή του, τη δημιουργία του, τη σύστασή του, πρωταρχικά και κύρια, στην τότε Κοινότητα Ερμιόνης, όπως εκτίθεται ανωτέρω. Μετά το πέρας της θητείας μου το έτος 1994, ο «Ερμιονικός Σύνδεσμος» και τα μέλη του Προεδρείου του, μεταξύ των οποίων και ο αείμνηστος Λίνος Μπενάκης ως αντιπρόεδρος, μερίμνησαν για την πρόοδο και ολοκλήρωση του έργου. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Παρακαλώ όπως δημοσιεύσετε την άνω επιστολή μου στο επόμενο τεύχος του περιοδικού σας, προς αποκατάσταση των πραγμάτων, προκειμένου για την πλήρη, ορθή και αντικειμενική ενημέρωση των αναγνωστών σας, ώστε να αρθούν εσφαλμένες εντυπώσεις που δημιουργεί το άνω κείμενο της κας Φραγκούλη- Βελλέ.
Με τιμή
Γεώργιος Κων. Καρακατσάνης
Tο βιβλιο του Ιωάννη Ησαϊα:
Ακολουθήστε το 
