Γνώρισα τον Χρήστο Μπαλαμπάνη στα τέλη Ιουνίου του 2003 ως αντίπαλο μέσα στο γήπεδο. Ήταν στα πλαίσια Τουρνουά παλαιμάχων, όπου συμμετείχε τιμητικά και η ποδοσφαιρική ομάδα του ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ.
Ήταν και η μόνη φορά που είμαστε «αντίπαλοι» με τον Χρήστο. Έκτοτε, μια σταθερή και θερμή φιλία μας έδενε μέχρι τέλους, αν και λείπω – ως φυσική παρουσία – από την Ερμιονίδα. Κανείς δεν ξέχναγε την γιορτή του άλλου και μιλούσαμε σε κάθε ευκαιρία.
Γνωρίζοντας την μάχη ζωής που έδινε, κάθε φορά που τον αποχαιρετούσα του ευχόμουνα:
«Βάστα Χρήστο, γερά!»
«Βαστάω» απαντούσε αυτός με πείσμα.
Ώσπου το πείσμα δεν του έφτασε, πλέον…
Χρήστο μου, καλέ μου φίλε, θα σε σκέφτομαι πάντα με αγάπη και σεβασμό στη μνήμη σου.
Γιώργος Ν. Μουσταΐρας
Υ.Γ. Η φωτογραφία είναι από το αρχείο του ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ, από εκείνο το Τουρνουά, που γνωριστήκαμε.